تغییر روش در پروپاگاندا در چین

حزب کمونیست کشور دوست و برادر چین تغییرات زیادی را در سه چهار دهه اخیر تجربه کرده است. یکی از این تغییرات، که بیشتر مورد توجه اهل مطالعه چین بوده است، نحوه تغییر در پروپاگندای حزب کمونیست است. ساختمان مرکزی پروپاگندای حزب کمونیست، بنا به گفته اوان اسنوز، خبرنگار نیویورکر، در کنار ساختمانی قرار دارد که می توان آن را معادل کاخ سفید چین دانست. اما این ساختمان اسم ندارد و وقتی از محافظ ساختمان درباره آن ساختمان بپرسید به شما خواهد گفت که نمی تواند چیزی درباره ساختمان به شما بگوید. حزب کمونیست چین، مانند هر کسی که کمی از بازاریابی اطلاع داشته باشد، می داند که پروپاگندا می تواند موثر و یا غیر موثر باشد. پس از واقعه میدان تیایانمن، حزب دریافت که، به اصطلاح، حنای پروپاگندایش دیگر رنگی ندارد. (اینکه مثلا تظاهرات دولتی راه بیندازند و عکس سرباز و کارگر با داس و چکش نشان دهند.) به همین دلیل، حزب تصمیم به تغییر روش گرفت. الگوهای چین برای تغییر روش، بنا به گفته اسنوز، کوکاکولا و دولت بوش بوده اند. ایده این است که اگر کوکاکولا می تواند آب شکر به مردم بفروشد، ما می توانیم هر چه خواستیم به خورد مردم دهیم. یا اینکه بوش چگونه توانسته است رسانه ها را با خود با جنگی همراه کند که توجیه چندانی نداشت، از نظر پروپاگندا شناسی (این واژه من درآوردی من است.) قابل مطالعه است.

نتیجه این شده است که مفهومی را اخیرا به مردم معرفی کرده است تحت عنوان رویای چینی. و مثلا اینطور به مردم القا می شود که دولت چین می خواهد به مردم کمک کند که به رویاهایشان برسند. رویای چینی، مفهومی کلی است که احتمالا هر چینی با آن ارتباط برقرار می کند و به تفسیر باز است. معادل این عبارت، رویای امریکایی، عبارتی است که سالهاست که در امریکا مورد استفاده است.

پ.ن  اوان اسنوز کتابی درباره چین با عنوان زیر نوشته است. مطالب فوق برداشت من از مصاحبه او با ان پی است.

"Age Of Ambition: Chasing Fortune, Truth, And Faith In The New China." Evan Osnos,