فرض کنیم که تحریم ها در همین سطحی که هستند بمانند. سوال این است که تاثیر اقتصادی تحریم ها در کوتاه مدت و درازمدت چه خواهد بود. آنچه که به نظر می رسد این است که (توجه کنید که این نوشته ای علمی نیست و بیشتر به گمانه زنی می ماند) تاثیر تحریمها در کوتاه مدت و درازمدت یکسان نیست. زیرا که در بعضی از صنایع، اصولا نتایج سرمایه گذاری دیر به بار می رسند. مثلا سرمایه گذاری های عمده صنعت برق و پتروشیمی مدت ها طول می کشد تا نتایج خود را نشان دهند. در مقابل بسیاری از مراودات اقتصادی طبیعتی بسیار کوتاه دارند. مثلا، خرید وسائل مصرفی از خارج و فروش آنها. یا صنعت موز در ایران. و یا مبادله پول با خارج از کشور. .
تاثیر اقتصادی تحریم بر صنایع با طبیعتی کوتاه مدت، بلافاصله مشخص می شود. و حدس من این است که اقتصاد خود را با اینگونه تحریمها زودتر وفق می دهد. مثلا نهادهایی درست می شوند که راههایی برای مبادله پول با خارج از کشور می یابند. یا مصرف کننده خود را به نخوردن و ندیدن موز عادت می دهد. صنایع جایگزین در داخل پدید می آیند و ...
تاثیر اقتصادی تحریم بر صنایع با طبیعتی بلند مدت متفاوت است. دلیل این است که این صنایع عمدتا تکنولوژی برند و تعداد کشورهایی که دارای تمام تکنولوژی لازم برای ساخت آنهاست کمند و در همان دایره اروپا، امریکا، ژاپن قرار دارند که ایران را تحریم کرده اند. این گونه صنایع دچار فرسودگی در طول زمان خواهند شد. البته این صنایع پیش از این هم از تحریمهای کمتر رنج می برده اند. اما بدون وجود قراردادهای درازمدت، این رنج مضاعف خواهد شد. به همین دلیل هم تاثیر تحریم بر این صنایع امروز و فردا مشخص نمی شود بلکه مرور زمان مشخص خواهد کرد که مثلا چقدر خاموشی خواهیم داشت.
صنایعی هم هستند که از تحریم ها سود خواهند برد. تحریم انتخاب مردم را محدود می کند و مردم مجبور خواهند شد که به سمت کالاهای جایگزین خارجی بروند. ضمن اینکه تاثیر تحریم بر دلار باعث رقابتی تر شدن صنایع تجارت پذیر با خارج می شود. به عبارتی، تحریم ها برای بعضی از صنایع و بعضی از مردم فرصت است. این نیست که همه از تحریمها ضرر کنند. کل اقتصاد در هر صورت با محدودیت مواجه می شود و از رشد اقتصادی قطعا کاسته خواهد شد.
