آمارهای ساختگی و وجدان کاری حرفه ای

دیروز با یکی از دانشجویان سال گذشته که برای یک ترم تحصیل به مصر رفته بود صحبت می کردم. حرف به نرخ بیکاری در مصر رسید. می گفت که نرخ بیکاری در مصر را دولت مصر 9.9% اعلام کرده است ولی همه در مصر می دانند که نرخ بیکاری بسیار بالاتر از اینهاست و عده ای می گویند که نرخ بیکاری حداقل %25 است. من هم به او گفتم که در ایران هم دولت نرخ بیکاری را %9.9 اعلام کرده است و همه کارشناسان می گویند که این نرخ بیکاری ساختگی است. کمی خندیدم به این وسواس تک نرخی کردن که به نظر من بیشتر گریه دارد تا خنده. جالب است که امسال رئیس جمهور در پیام نوروزی اش گفته است که دولت نرخ بیکاری را تک رقمی خواهد کرد. نمی دانم چرا رئیس جمهور هدف را %7 یا 5% نگذاشته است. با این مرکز آمار پاچه خوار در ایران هر هدفی قابل دسترسی است. واقعا که وجدان کاری حرفه ای در ایران نایاب است. نه اینکه فقط این آمار ساختگی باشد، آمار بیکاری 12 درصدی دولت قبل هم ساختگی بود. هیچ کس هم در مملکت نگران این دروغ ها نیست، نه دولت، نه مجلس، نه دیگران. چه باک از دروغی که به نفع آقایان باشد. مردم هم که با گوشت و استخوان تغییرات اقتصادی را حس می کنند اصلا به این آمارها گوش نمی کنند. برای آن زن خانه داری که هر روز برای خرید روزانه به بازار می رود و می بیند که با همان مقدار پولی که سال گذشته به بازار می برده مقدار کمتری خرید می کند تورم آمار نیست، تورم حذف تدریجی کره و پنیر و گوشت از سفره است.
یکی از دلایل تورم، همان پولی است که دولت در مرکز آمار ایران و در بانک مرکزی و سازمان مرحومه مدیریت نفله می کند که آماری تولید شود که چشم کارشناسان باشد برای ارائه تحلیل و توصیه هایی که وضع زندگی روزانه مردم را بهتر کند. آمار ساختگی و غلط چشم کارشناسان را کور و دیدن واقعیت را غیر ممکن می کند. سیاستگزاری درست بدون آمار درست ممکن نیست. وقت آن است که در ایران مکانیزمی طراحی شود که مصونیت پروسه تولید آمار را از دست اندازی سیاستمداران و پاچه خواران تضمین کند.