کمی هم حرفهای غیر اقتصادی

اول به این مقاله تایم نگاه کنید که به طور خلاصه این مسئله رو مطرح کرده که رئیس جمهور فرانسه "طرح اضطراری" رو اعلام کرده که بر اساس اون به زبان انگلیسی در مدارس اهمیت بیشتری داده بشه. چرا؟ چون اگه بخوای در این دنیایی که هی کوچکتر می شه و به قولی جهانی تر می شه امکان رقابت داشته باشی و کار ایجاد کنی و کاری باشی، اونوقت زبان انگلیسی می شه یک واجب عینی. جا داره که آموزش و پرورش ایران این طرح جدید رو زیر نظر بگیره. البته آموزش عالی ایران هم همینطور. وقتی که موسسه شکوه می تونه زبان دانش آموزاش رو در 6 ماه انقدر پیشرفت بده که اموزش و پرورش در هفت سال نمی تونه، اونوقت معلومه که یه چیزی غلطه. اگه وقت داشتم مقاله رو ترجمه می کردم برای یک روزنامه داخلی. آموزش عالی ایران هم بهتر از این نیست. من کسائی رو می شناسم که لیسانس زبان انگلیسی گرفتن و واقعا نمی تونن دو کلمه با یه نفر انگلیسی زبان حرف بزنن. از اون خنده دار تر خیلی از داخلی هایی هستند که دکترا دارند و بعضی هاشون هم از کشورهای خارجی و مناصبی هم دارند تو مملکت، ولی هنوز بلد نیستند که درست انگلیسی حرف بزنن. خلاصه اینکه هر کس که زبان بلد هست از سیستم اموزش رسمی ایران اونو یاد نگرفته. که این شرمی هست بر سیستم آموزشی و باید اصلاح شه.
دوم به این مقاله نیویورک تایمز نگاه کنید. مقاله درباره یک صد کاری هست که هرگز نباید در رستورانها انجام داد. هر کسی که دو روزی در خارج از کشور بوده و در داخل هم به رستوران رفته می دونه که صنعت رستوران داری توی ایران خیلی بدوی و عقب افتاده هست. غذاها ثابت و سرویس ها معمولا خیلی بد هستند. اگه بخواین صنعت توریسم رو گسترش بدین، اونوقت چاره ای ندارین جز اینکه یک فکری برای صنعت رستوران ایران بکنین. البته سرویس دادن در رستوران در امریکا هم گاهی بد هست، اما من توی ایران ندیدم سرویس خوب. به هر حال بعضی از نکاتی که در این مقاله ذکر شده خیلی جالب هست و امید وارم که کسی این مقاله رو هم ترجمه کنه تا بلکه تاثیری در داخل داشته باشه.