ذخیره ارزی ایران کجاست-2

از دیدگاه اقتصاد کلان مهمترین وظیفه دولت به حداقل رساندن نوسانات اقثصادی است. برای آنانی که اقتصاد نخوانده اند نگاهی به شکل مقابل برای فهم نوسانات اقثصادی مفید است. شکل مقابل تولید ناخالص داخلی امریکا را از سال 1900 به بعد نشان می دهد. منحنی آبی تولید ناخالص داخلی و منحنی قرمز روند دراز مدت آن را نشان میدهد تولید ناخالص داخلی حول روند دراز مدت نوسان می کند. دولتها و بانکهای مرکزی تلاش می کنند که فاصله بین این دو را کاهش دهند. اینکه چرا رشد کمتر از روند درازمدت مطلوب نیست نیاز به توضیح ندارد. اما اینکه چرا رشد بیشتر از روند درازمدت مطلوب نیست دلایل متعددی دارد که یکی از آنها احتمال افزایش تورم است که خود این تورم علاوه بر معایب متعدد دیگر مانعی جدی بر سر راه رشد درازمدت است. بانکهای مرکزی از سیاستهای پولی (کم و زیاد کردن حجم پول)و دولتها از سیاستهای مالی (کم و زیاد کردن مخارج دولت) برای کنترل نوسانات اقثصادی استفاده می کنند. مثلا وقتی کشوری در حالت رکود است (یعنی تولید ناخالص داخلی کمتر از روند درازمدت آن است) دولت آن کشور یا مخارج خود را افزایش ویا مالیاتها را کاهش می دهد و بر عکس.ووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووو

در کشورهای نفت خیز مانند ایران این نوسانات اقتصادی بسیار شدیدترند. دلیل آن هم این است که معمولا در این کشورها رونق اقتصادی با افزایش قیمت نفت و رکود اقتصادی با کاهش قیمت نفت همراه است. دولت که در زمان رکود بایستی مخارج خود را افزایش دهد اولا با کسری درآمد روبرو است و ثانیا برای جبران کسری درآمد معمولا مالیاتها را افزایش می دهد که خود باعث تشدید رکود می شود. در هنگام افزایش قیمت نفت هم عکس این داستان رخ می دهد و دولت تورم را تشدید می کند. اضافه کنید به این داستان، داستان بیماری هلندی را. بخش عمده این مشکل به وسیله ایجاد ذخیره ارزی قابل حل است به شرطی که ذخیره ارزی قابل توجه باشد. دولت می تواند از ذخیره ارزی در زمان کاهش قیمت نفت و یا در زمان رکود اقتصادی استفاده کند و یا در زمان افزایش قیمت نفت پول اضافی را ذخیره کند نه برای روز مبادا بلکه برای جلوگیری از تورم و بیماری هلندی. ذخیره ارزی باید ابزاری باشد برای کنترل نوسانات اقتصادی که در ایران بسیار شدیدند و بسیار مضر. ووو