کاندیداهایی فقط با شعار و وعده توزیع ثروت

در انتخابات گذشته، اصل پیام و تبلیغات انتخاباتی کاندیداها حول محور بازتوزیع منابع می چرخید. کروبی با وعده 50 هزارتومان در ماه، احمدی نژاد با وعده آوردن پول بر سر سفره، و حتی هاشمی رفسنجانی با وعده دادن سهام میلیونی با هم رقابت می کردند. خطر آن است که این بار هم کاندیداها، (به خصوص با وجود کاندیداهایی مهمی مانند موسوی، کروبی، و احمدی نژاد) دوباره اصل تبلیغات را متوجه باز توزیع منابع کنند. نه اینکه توزیع ثروت و درآمد در ایران مناسب باشد. اما، در مقابل مسائل عمده اقتصاد ایران، توزیع درآمد و ثروت مسئله درجه دوم و معلول است. مخصوصا که مطالعات اقتصادی، از جمله کاری که بوسیله بونابئو از دانشگاه پرینستون انجام شده نشان می دهد که بازتوزیع منابع لزوما به توزیع بهتر ثروت و درآمد منجر نمی شود. اگر کاندیداها باز هم همت خود را متوجه انحراف ذهن ساده اندیش آن دسته از رای دهندگانی کنند که تصور می کنند تنها مشکل اقتصادی ما یک عده آدم مافیا مسلکند که حق آنها را می خورند آنگاه باید منتظر چهار سال آینده ای بود که چهار سال گذشته در برابر آن مانند یک گذشته رویایی به خاطر خواهد آمد. کاندیداها باید نیرو و انرژی خود را صرف طرح نظرات و برنامه هایی کنند که فرصتهای ایجاد ثروت در جامعه را زیاد می کند، ثروت می زاید و ثروتمند ایجاد می کند. نه اینکه این ذهنیت را ایجاد کنند که کشور ما ثروتمند است و اگر شما فقیر هستید فقط و فقط به خاطر نبود مکانیزم توزیع ثروت است. به اسامی کاندیداها که مجددا نگاه کنید احتمال جهت گیری آنان به سمت رویکرد درست را بعید خواهید یافت.