شفافیت در ایران و در جوامع توسعه یافته

یکی از تفاوتهای عمده ایران و کشورهای توسعه یافته در این است که آن جوامع بسیار شفافترند. مثلا در امریکا می دانید که نمایندگان کنگره چقدر درآمد دارند. (جالب این است که اکثریت قریب به اتفاق این نمایندگان از کسانی هستند که یک درصدی ها به حساب می آیند. همین امروز مطلبی را خواندم که در آن گفته شده بود که نمایندگان امریکا در طول بحران اقتصادی اخیر پولدارتر شده اند.) در مورد نمایندگان مجلس ایران چه؟ چرا مردم نمی دانند که تمام منابع درآمدی نمایندگان چیست و تا چه اندازه ای درآمد دارند؟ البته این شفافیت در غرب منحصر به نمایندگان نیست. شما می توانید درآمد هر کسی را که برای دولت (فدرال یا محلی) کار می کند در اینترنت پیدا کنید. در ایران نمی توانید. در امریکا می توانید تمام قراردادهای دولت را تعقیب کنید، می توانید ببینید که چه کسی به کاندیداهای مختلف کمک می کند و .... سوال این است که چرا در ایران مشخص نیست که چه کسانی از کاندیداتوری نمایندگان حمایت مالی می کنند و در مقابل چه می گیرند؟ قراردادهای دولتی با چه کسی منعقد می شود؟ و حقوق کارمندان چقدر است.

شفافیت در زمانی که اینترنت در دسترس همه است آسانتر است. به همین دلیل، کشورهای توسعه یافته شفافتر از همیشه اند. شفافیت مانعی در مقابل فساد ایجاد می کند و به همین دلیل توسعه را تسهیل می کند. معلوم است که دولتها از شفافیت هراس دارند. مخصوصا آنهایی که به حمایت دوستان فاسد خود نیازمندند.