امریکا فضا را خصوصی سازی می کند.

شاتل فضایی امریکا، گرچه روزی یکی از شاهکارهای تکنولوژی به شما می رفت، هم از نظر صنعت فضانوردی و هم از نظر اقتصادی چیزی کمتر از فاجعه نبود. امریکا باید سالها پیش برنامه شاتل فضایی را می کشت که این کار تا امسال به تاخیر افتاد. خوشبختانه فصل شاتل فضایی گذشته است. امریکا اکنون راهی برای فرستادن انسان به فضا ندارد. گر چه فضاپیماهای اطلس و دلتا هستند که بار به فضا پرتاب کنند امریکا وسیله ای برای انتقال حتی بار به ایستگاه فضایی ندارد. خوشبختانه عده ای از سرمایه گذاران (از جمله الون ماسک موسس پی پل که نوعی سیستم پرداخت پول است و همچنین شرکت تسلا که اولین شرکت سازنده ماشین های الکتریکی به معنای نوین و عملی آن است و برای خودش نابغه ای است) به سرمایه گذاری بر روی پروژه های فضایی رو آورده اند. پروژه هایی مانند اسپیس اکس که توسط همین الون ماسک تاسیس شده یا پروژه اسپیس شیپ (که خانم انوشه انصاری انگیزه ایجاد آن را با جایزه اسپیس اکس ایجاد کرد) که این اسپیس شیب به شرکت ویرجین اسپیس تغییر نام داد از جمله مهمترین پروژه های بخش خصوصی برای راه یابی به فضاست. غیر از اینها چند شرکت دیگر هم مشغول سرمایه گذاری اند. دولت اوباما هم می خواهد که تمام پروژه های فضایی را به غیر از آنهایی که به کشفیات دوردست تعلق دارد به بخش خصوصی واگذار کند، کاری که باید سالها پیش انجام می شد. با خصوصی سازی فضا، هزینه رفت و آمد انسان و بار به فضا کاهش خواهد یافت. همین کاهش هزینه باعث پیدایش زمینه هایی تکنولوژیکی فضایی خواهد شد که قبلا قابل تصور هم نبود. از میان این سرمایه گذاری های خصوصی، اسپیس اکس تقریبا به ثمر نشسته و آماده قراردادهای میلیارد دلاری با ناسا و دیگر مشتریان است. ویرجین اسپیس البته به مدار نمی رود ولی آن هم تقریبا تجاری شده است. بقیه کمی کار دارند تا به مرحله تجاری شدن و سوددهی برسند.