آمار می گوید که 50 درصد آمارها ساختگی اند.
البته این جمله اول شوخی بود. اما گذشته از این شوخی، نظرسنجی ها به وسیله متخصصین آمار انجام می شود. بعضی از نظرسنجی ها معروف به دقتند. مثلا نظرسنجی های مربوط به احتمال رای دادن به یک فرد در انتخابات ریاست جمهوری در امریکا. بعضی از نظرسنجی ها معروف به خطا هستند. مثلا نظرسنجی های مربوط به احتمال رای دادن به یک فرد در انتخابات ریاست جمهوری در ایران. به سه دلیل نظرسنجی های مربوط به انتخابات ریاست جمهوری در امریکا دقیقتر از نظرسنجی های مشابه در ایران است. یکی اینکه امریکا آماردانها و موسسات آماری بهتری دارد. دوم اینکه، به دلیل وجود اطلاعات و آزادی بیشتر، آمارگیری در امریکا آسان تر است. سوم اینکه در امریکا اعتبار مهم است و در ایران کمتر موسسه ای است که به اعتبار اهمیت دهد. موسسه ای که به اعتبارش اهمیت می دهد آمار را برای منافع کوتاه مدت دستکاری نمی کند. اگر مشکل سوم را در ایران حل کنیم آن دو مشکل به خودی خود حل می شود.
پس آیا به آمار و نظرسنجی هایی که از امریکا بیرون می آید باید اعتماد کامل کرد؟ به هیچ وجه. مثلا موسسه رسمیوسن، که موسسه نسبتا معتبری هم هست، معمولانظرسنجی را به گونه ای انجام می دهد که نتایج آن کمی به نظرات جمهوری خواهان نزدیک باشد. البته آمار را دستکاری نمی کنند. آنچه معمولا برای بایاس کردن نظرسنجی انجام می شود آن است که طراحی سوال به گونه ای انجام می شود که نتایج به نفع یک ایدئولوژی تغییر کند. برای مثال، اصلاحات نظام بانکی یکی از اولویتهای دولت اوباما است که دمکرات است. جمهوریخواهان به طور کلی با این اصلاحات مخالفند. این دو حزب و برای سنجش محبوبیت ایده های خود از آمارهای نظرسنجی ها کمک می گیرند و به آنها استناد می کنند. اما هر حزب به آن آماری استناد می کند که به گونه ای طراحی شده که به ایده هایش نزدیکتر باشد. کار جالبی که اخیرا موسسه نظرسنجی گالوپ انجام داده این است که یک سوال مربوط به اصلاحات بانکی را به دو گونه مختلف از مردم پرسیده است. اگر از مردم سوال شود که آیا با اصلاح نظام بانکی موافقید، 46% پاسخ مثبت و 43% پاسخ منفی داده اند. اما اگر سوال به اینگونه پرسیده شود که آیا با اصلاح نظام بانکی وال استریت موافقید، 50% پاسخ مثبت و 36% پاسخ منفی می دهند. نکته این است که تفاوتی بین اصلاح نظام بانکی و اصلاح نظام بانکی وال استریت وجود ندارد. هر دو به یک موضوع اشاره می کنند.
پ. ن. 1. قصدم آن نیست که ارزش نظرسنجی را انکار کنم. اما فهم نظرسنجی ها علاوه بر دیدن نظر سنجی نیاز به اطلاعات دیگری هم دارد.
۴ نظر:
سومین دلیل خیلی درست نیست در ایران موسساتی که در این زمینه کار می کنند خیلی به اعتبارشان بها می دهند. گمانم این است که با آنها آشنا نیستید. دلیل دوم مهمتر از اولی است. وقتی مردم یک جامعه بترسند نظرشان را بگویند به سختی می شود از آمارگیری و نظرسنجی نظر واقعی را گرفت البته بازهم تلاش های ارزنده ای برای حل این مشکل تا حدی صورت می گیرد.
آقای سرزعیم
سلام
نه
من باهاشون آشنا نیستم. خوب شد ذکر کردین. امیدوارم که موسسات حرفه ای توی ایران در این زمینه زیاد و معروف هم بشن.
سلام
برای آقا حجت و آقا علی
دلیل دیگه ای هم هست. به دلیل عدم وجود رسانه های آزاد و احزاب آزاد و مستقل و سانسور شدید و عدم تحمل نظر منتقد از طرف حاکمیت و در نتیجه عدم شکل گیری گفتگوی و نقد جمعی و جاری موثر و واقعی بین اعضای جامعه اصولا ذهنیت ها بسیار سیال و شکل نگرفته هستند. و نمیشه به نتیج اونها خیلی اتکا کرد.
شما بدترین نوع ممکنش رو تو انتخابات میبینید.
طرف تا دم صندوق رای هنوز نمیدونه باید به کی رای بده !
مساله دیگه هم بر میگرده به استقلال بیشتر موسسه های نظر سنجی آمریکایی از ساخت قدرت به نسبت ایران.(تو ایران اصولا هیچ ساحت مستقلی نمونده. یعنی نمیتونه باشه !)
موفق باشید...
آقاي قندي سلام
لطفا به وبلاگ من يه سر بزنين و نظرتون رو بنويسين
باتشکر
ارسال یک نظر