دایره تحلیل اقتصادی امریکا (The Bureau of Economic Analysis) در حال تجدید نظر در نحوه محاسبه تولید ناخالص داخلی امریکاست که قسمتی از آن شامل کردن تولید آثار هنری به عنوان سرمایه گذاری و انباشت سرمایه است. برای اینکه چنین کند، دایره تحلیل اقتصادی باید روشی برای محاسبه استهلاک آثار هنری بیابد (که بتواند انباشت سرمایه را به طریق معناداری محاسبه کند).
از میان کارهای فرهنگی، بیشترین نرخ استهلاک به رکورد موسیقی مربوط می شود که برابر 26.7 درصد درنظر گرفته شده است. نرخ استهلاک بالا به این معناست که بیشترین درآمد اثر هنری در سال اول آن بدست می آید. سریالهای تلویزیونی با نرخ استهلاک 16.8 درصد در مکان دوم قرار دارند. پس از آن کتاب است که نرخ استهلاکی برابر 12.1 درصد دارد. برای فیلم های سینمایی کمترین نرخ استهلاک در نظر گرفته شده که برابر است با 3.8 درصد که مقداری بسیار پائین است و به این معنی است که فیلم های سینمایی سرمایه گذاری بادوام محسوب می شوند. به عبارتی، درآمد فیلم های سینمایی در گستره بزرگتری از زمان به دست می آیند. (فیلم سینمایی ابتدا در سینماها به نمایش در می آیند، سپس ویدئوهای آنها به بازار می آید و پس از آن حق امتیاز پخش آنها به تلویزیونهای کابلی فروخته می شود و ...).
البته تصور این مسئله نباید مشکل باشد که به دلیل تفاوت بازار و مسائل حقوقی مربوط به آثار هنری در امریکا و ایران (اگر در آینده قرار باشد آثار هنری در ایران هم سرمایه گذاری محسوب شود) نرخ استهلاک آثار هنری در ایران بایستی متفاوت از نرخ استهلاک آنها در امریکا در نظر گرفته شوند.
از میان کارهای فرهنگی، بیشترین نرخ استهلاک به رکورد موسیقی مربوط می شود که برابر 26.7 درصد درنظر گرفته شده است. نرخ استهلاک بالا به این معناست که بیشترین درآمد اثر هنری در سال اول آن بدست می آید. سریالهای تلویزیونی با نرخ استهلاک 16.8 درصد در مکان دوم قرار دارند. پس از آن کتاب است که نرخ استهلاکی برابر 12.1 درصد دارد. برای فیلم های سینمایی کمترین نرخ استهلاک در نظر گرفته شده که برابر است با 3.8 درصد که مقداری بسیار پائین است و به این معنی است که فیلم های سینمایی سرمایه گذاری بادوام محسوب می شوند. به عبارتی، درآمد فیلم های سینمایی در گستره بزرگتری از زمان به دست می آیند. (فیلم سینمایی ابتدا در سینماها به نمایش در می آیند، سپس ویدئوهای آنها به بازار می آید و پس از آن حق امتیاز پخش آنها به تلویزیونهای کابلی فروخته می شود و ...).
البته تصور این مسئله نباید مشکل باشد که به دلیل تفاوت بازار و مسائل حقوقی مربوط به آثار هنری در امریکا و ایران (اگر در آینده قرار باشد آثار هنری در ایران هم سرمایه گذاری محسوب شود) نرخ استهلاک آثار هنری در ایران بایستی متفاوت از نرخ استهلاک آنها در امریکا در نظر گرفته شوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر