تصمیمات احمقانه ارزی-3

تعریف : تصمیم احمقانه ارزی تصمیمی است که کنترلچی ها می گیرند به این نیت که بازار ارز را کنترل کنند غافل از اینکه تصمیم فقط وضع را بدتر می کند.بر این اساس چند نرخی کردن ارز یک تصمیم خیلی احمقانه است. این بازی مسخره چند نرخی ارز بزرگترین جریان رانت خواری در تمام طول تاریخ اقتصادی ایران را ایجاد کرده است. آنها که به ارزهای ارزانتر دسترسی دارند مشغول رانتخواری اند و آنها که ندارند مشغول تماشای رانتخواری و از دست رفتن ثروت واقعیشان به طور همزمان. (شاید هم تصمیم احمقانه ای نیست. تنها در این مورد است که من هر نظریه توطئه مانند را صددرصد نمی توانم رد کنم. اگر آنها که دسترسی دارند از خودیها، دولتیها، و امثال آنها هستند که وام 3 هزار میلیارد تومانی هم می توانستند بگیرند در این صورت سیستم چند نرخی تصمیمی هوشیارانه برای ایجاد این عظیم ترین جریان رانت در تاریخ ایران بوده است. البته من فرض را بر این نظریه توطئه قرار نمی دهم.) هدف از ارز دونرخی، طبق نظر آقایان، کنترل تورم بوده است. اما این آقایان حتی ساده ترین اصول اقتصاد را هم نادیده گرفته اند. همین امروز مهدی غضنفری، وزیر صنعت، معدن و تجارت خواهان برخورد شدید با تولیدکنندگانی شده که به گفته او از سه ماه پیش ارز مرجع  دریافت کرده اما اکنون کالای خود را به قیمت ارز سه هزار تومانی در بازار عرضه می‌کنند. ها ها ها. شما فکر می کنید که تولید کننده احمق است که ارز را بگیرد و کالا وارد کند و تولید کند و بعد کالایش را ارزانتر از قیمت بازار بفروشد؟ اصل ساده اقتصادی: تولید کننده سودش را حداکثر می کند. آن تولید کننده ای که سودش را حداکثر نکند احمق است و در دراز مدت مکانیسم های بازار او را حذف می کنند. از این که بگذریم شما تولید کننده: ارز را می گیرید و می توانید بلافاصله با فروش آن صد تا دویست درصد سود کنید، یا بروید ماده اولیه را با هزار دردسر وارد کنید و تولید کنید و با گرفتاری مثلا 30 درصد سود ببرید. چند درصد مردم راه اول را انتخاب می کنند؟ چند درصد راه دوم؟ اگر جوابش را نمی دانید از آن صندلی وزارت استعفا دهید.