من اطلاع چندانی درباره آب و منابع آبی زیرزمینی ندارم. اما گزارشی که رادیو ملی امریکا درباره منابع آب زیر زمینی در جهان تهیه کرده است بسیار نگران کننده است. در نقشه ای که در گزارش است ایران هم در زمره نقاط مهمی است که در آنها آبهای زیرزمینی در معرض برداشت بیش از حد قرار دارند. آب برای اقتصاد و کشاورزی ایران بسیار مهم است و بالابردن سطح آگاهی مردم درباره مشکلی که در پیش است ممکن است به راه حل های بهتر منجر شود.
پ.ن.
من فرصت ترجمه این متن را نداشتم اما موضوع اهمیت بسیار دارد. به همین دلیل لینک را در اینجا گذاشته ام.
پ.ن.
من فرصت ترجمه این متن را نداشتم اما موضوع اهمیت بسیار دارد. به همین دلیل لینک را در اینجا گذاشته ام.
۴ نظر:
به عنوان نمونه چین در طی دهه‌های گذشته سیاست نادرستی نسبت به استفاده و بهداشت منابع آبی خودش داشته است. تا به حدی که سطح آبهای زیرزمینی آن چه از لحاظ میزان و جه از لحاظ سلامت به درجات خطرناک رسیده است
http://www.guardian.co.uk/environment/2011/jun/28/china-food-water
این تاثیرات روی روند تولیدات کشاورزی و غذایی تاثیرات خاص گذاشته است
http://www.japanfocus.org/-Motegi-Yoshinobu/2635
حالا مسئله اینجاست که چین امروز تبدیل به یک وارد کننده غذایی شده و با توجه به رشد سطح رفاه احتمالا این درخواست بالاتر نیز می‌رود و با توجه به رشد توان اقتصادی چین در خرید محصولات و اندازه جمعیت بسیار بزرگ آن تاثیرات اساسی بر قیمت مواد غذایی در دنیا خواهد گذاشت.
کشور ما نیز متاسفانه راه مشابهی را در حال طی کردن است با این تفاوت که توان اقتصادی چین در پشت سر او نخواهد بود
نگرانی شما درست است. بخش چشمگیری از دشتهای ایران از نظر سطح آبهای زیرزمینی در حد بحران قرار دارند(مدیرعامل شرکت مدیریت منابع آب هم در مصاحبه ای گفته 90 درصد دشتهای ایران از نظر سطح آب متعادل نیستند). در چند گفتگوی شخصی با کشاورزان مناطق غربی ایران هم شاهد اظهار نگرانی شدید آنها نسبت به آینده بوده ام. چند روز پیش تلویزیون محلی داشت مصاحبه ای با مدیر سازمان آب روستایی پخش می کرد که خبر از آبرسانی با تانکر به بعضی روستاها می داد و از مردم روستاها خواهش می کرد که از آب شرب برای آبیاری باغچه استفاده نکنند. ضمن اینکه اشاره میکرد قیمت آب روستاها یک سوم شهرهاست.در هر حال آب یک منبع عمومی است و به قول علمای اقتصاد مانعه الجمع است و این از وضعیت برداشت آبهای زیرزمینی در ایران معلوم است. به مدد یک موتور برقی یا گازوئیلی هر کسی از چاهی که حفر کرده با تمام توان آب استخراج می کند طوری که بسیاری دشتها با فرونشست مواجه شده اند. نمی دانم اطلاع رسانی عمومی چقدر می تواند در این زمینه موثر باشد ولی علی القاعده وظیفه حفظ منابع عمومی به عهده دولت است. البته دولت هم کارهایی کرده. مثلاً دادن بخش عمده هزینه نصب سیستم های آبیاری در مزارع بصورت بلاعوض. ولی لااقل تا حالا این سیاست ها موثر نبوده یا به ثمر ننشسته. به نظر می رسد تعداد زیاد بهره برداران کشاورزی در ایران اثر عمده ای داشته باشد: کشاورزان خرده پایی که روی یکی دو هکتار زمین کار می کنند و از نظر مالی و فنی در مضیقه اند. مشکلات حقوقی و شرعی هست، مشکل پراکندگی روستاها هست ... پیچیدگی مسئله زیاد است و نیاز به تحقیق و راه حل علمی دارد البته نه از جنس راه حل های رایج در ایران.
تمام درختهای چنار بزرگ محله ماه در تهران خشک شده اند. همه هم در دو سال اخیر.
این درختها نیازی به اب دادن ندارند و این قدر رشد کرده اند که به ابهای زیرزمینی رسیده اند. ولی وقتی این ابها نابود می شوند درختهای عظیم هم خشک میشوند.
وضعیت اب در ایران بحرانی است،افزایش جمعیت دهه 60 و تقاضا برای محصولات کشاورزی و همچنین بیکاری مردم را به حفر چاه های بیشتر و استفاده بیشتر از اراضی کشاورزی متمایل کرد خشکسالی هم به ماجرا اضافه شد و مقدار زیادی از ابهای زیرزمینی به نحوی مصرف شد که دشت ها در خراسان و کردستان نشست کرده اند و به نظر من بحران بسیار بزرگی در انتظار ما است.ضمنا دولت ایران در این وضعیت دارد سیاستهای رشد جمعیت و اینکه تا 150 میلیون نفر جا داریم را تبلیغ می کند در حالی که پروفسور کردوانی ظرفیت ایران را بر اساس اب و منابع ابی حدود 40 میلیون نفر تخمین زده است.البته با این وضعیت به نظر من حتی 30 میلیون هم مساله افرین است.
ارسال یک نظر