به مصاحبه چارلی رز با لی کوان یو گوش می دهم. لی کوان یو همان مردی است که بیشترین نقش را در شکل دهی سنگاپور به فرم امروزی آن داشته است. پسرش، لی هسین لنگ، هم اکنون نخست وزیر سنگاپور است. زندگی و نحوه اداره کشور سنگاپور، به نظر من، باید مورد مطالعه هر اقتصاددانی قرار بگیرد که به توسعه و رشد علاقه مند است. از جمله کارهایی که لی پدر کرد تغییر زبان رسمی سنگاپور به انگلیسی بود. خودش می گوید که کشوری مثل سنگاپور نمی توانست با چندین زبان موجود در آن دوام بیاورد. عقیده دارد که درهای سنگاپور باید به روی انسانهای مبتکر و خلاق و تحصیل کرده باز باشد. بسیاری از بزرگترین سیاستمداران دنیا از لی مشاوره می گیرند. دید بسیار خوبی نسبت به وقایع در حال رخ دادن دنیا دارد. معتقد نیست که امریکا و چین به تقابل با یکدیگر خواهند پرداخت. زمانی کلینتون گفته بود که مذاکره کردن با بانکدارتان (چین) خیلی سخت است. به این معنی که انگار چین امریکا را به گروگان گرفته است. لی معتقد است که با این همه قروضی که امریکا باید به چین پرداخت کند و با توجه به اهمیت بازار امریکا برای چین، چین حاضر به دیدن افول امریکا نخواهد بود. به عبارتی این دو کشور بسیار به هم وابسته اند.
لی 88 ساله است. می گوید که درباره هیچ مردی، قبل از اینکه در تابوتش را ببندی قضاوت نکن، زیرا ممکن است که در لحظه آخر کار احمقانه ای بکند.
لی 88 ساله است. می گوید که درباره هیچ مردی، قبل از اینکه در تابوتش را ببندی قضاوت نکن، زیرا ممکن است که در لحظه آخر کار احمقانه ای بکند.
۴ نظر:
به نظر بنده «زبان» به ویژه برای مردم ایران بزرگترین متاع فرهنگیی است که دارند و هر گونه تحولی که منجر به تغییر این زبان شود تقریبن چیزی از فرهنگ ایرانی باقی نخواهد گذاشت. اگرچه ممکن است بسیاری از سنگاپوریان از لی کوان یو و بسیاری از ترک ها از آتاتورک به این خاطر ممنون باشند که زبان را به عنوان مانعی بر سر راه ترقی تغییر دادند، گمان می کنم تعدادی هم هستند (بنده با یکی از ترک ها در این زمینه گفت و گو کرده ام) که هیچ گاه آنان را به خاطر نابود کردن این کالای هویتی نمی بخشند. این موضوع در مورد ایران اهمیت بیشتری می یابد. زیرا زبان پارسی نه تنها عمده ترین بخش هویت ماست بلکه به گواهی بزرگانی چون راسل، امرسون، گوته، شیمل و ده ها اندیشمند بزرگ دیگر یکی از بزرگترین گنجینه های حقیقتی و معرفتی نیز هست. اگرچه این زبان مشکی است که خود می بوید و نیاز به تعریف عطاران ندارد.
با سپاس از شما و نوشته های خواندنی تان درباره ی اقتصاد.
محمد:
من به هیچ وجه نگفتم که زبان فارسی باید از بین بره. زبان فارسی زبانی است که من با اون می اندیشم و تمام لذت های عرفانی و حالات روحی خوب به سراغم می یان. اصلا نمی تونم تصور کنم که مثلا شعر به زبان انگلیسی بخونم و لذت ببرم. بنابراین منظورم به هیچ وجه این نبود که ما زبان انگلیسی رو باید جایگزین فارسی کنیم. اما معتقدم که همه ما باید زبان انگلیسی بدونیم.
آقاي قندي، سلام و خيلي متشکرم از اين که دوباره شروع به نوشتن کرديد. متشکرم از اين بابت که از شما ياد ميگيرم.
سياوش از تهران
سیاوش در تهران
خیلی ممنون که سر می زنید.
ارسال یک نظر