دولت در ماههای اخیر دو سیاست را در پیش رو گرفته است که هر کدام ممکن است موجب ایجاد نوسانات شدید در بازار و حتی باعث قحطی بعضی کالاها خواهند شوند. یکی مبارزه با "احتکار" است. مبارزه با "احتکار" حمله به انبارداری است که باعث افزایش ریسک در این صنعت می‌شود و همین ممکن است
باعث کاهش انبارداری (به دلیل افزایش هزینه آن که احتمال مصادره بخشی از آن
است)، افزایش نوسان در بازارها و در حالت حاد وقتی که مبارزه با «احتکار»
به مجازات‌های حاد منجر می‌شود، باعث قحطی شود.
دوم تخصیص ارز ارزان به یک کالاست. مثلا دارو مورد "لطف" دولت قرار گرفته و قرار است که ارز ارزان بگیرد. یک بنگاه را در نظر بگیرید که وارد کننده داروست. فرض کنید که دولت به این بنگاه مقداری ارز به قیمت 1226 تومان بدهد. این بنگاه می تواند حداقل مقداری از این ارز را در بازار بفروشد و سود بیش از 150 درصدی کسب کند یا دارو وارد کند و توزیع کند و غیره و سودی ببرد. منطق اقتصادی می گوید که اولی پرمنفعت تر است و شما هر چه بگویید که وجدان و نظارت و غیره هم خواهد بود، وقتی سود هست همه اینها کم رنگ می شود و مانند ماجراهایی که اخیرا دیده ایم بالاخره راه این ارز به بازار آزاد باز می شود و آنچه کم خواهد بود دارویی است که قرار بوده با این ارز وارد شود.
درس ساده این است که سیاست هایی که قرارند به مصرف کننده کمک کنند می توانند واقعا به آنها آسیب برسانند.
دوم تخصیص ارز ارزان به یک کالاست. مثلا دارو مورد "لطف" دولت قرار گرفته و قرار است که ارز ارزان بگیرد. یک بنگاه را در نظر بگیرید که وارد کننده داروست. فرض کنید که دولت به این بنگاه مقداری ارز به قیمت 1226 تومان بدهد. این بنگاه می تواند حداقل مقداری از این ارز را در بازار بفروشد و سود بیش از 150 درصدی کسب کند یا دارو وارد کند و توزیع کند و غیره و سودی ببرد. منطق اقتصادی می گوید که اولی پرمنفعت تر است و شما هر چه بگویید که وجدان و نظارت و غیره هم خواهد بود، وقتی سود هست همه اینها کم رنگ می شود و مانند ماجراهایی که اخیرا دیده ایم بالاخره راه این ارز به بازار آزاد باز می شود و آنچه کم خواهد بود دارویی است که قرار بوده با این ارز وارد شود.
درس ساده این است که سیاست هایی که قرارند به مصرف کننده کمک کنند می توانند واقعا به آنها آسیب برسانند.
۴ نظر:
بحث جالبی هستش!
واقعاً چقدر از هزینه کالاهای تولیدی (مثلاً دارویی و غیره) از واردات هست؟ آیا حدی وجود دارد که با بالا رفتن درصد واردات همچنان تولید کننده حساب می‌شوند(مثلاً اگر ۹۰٪ قیمت کالا به خاطر واردات باشد صرفاً صنعت شامل بسته بندی و توزیع است)
ما تو کامپیوتر یه بحث جالب داریم. مثلا اگر ۲۰ درصد عمیات پردازنده جمع باشد با فقط بهبود جمع کنند (مثلاً تا بینهایت سریع) پردازنده حداکثر ۲۵ درصد سریع‌تر می‌شود.
در مورد تلاش برای پایین آوردن قیمت ارز نیز همچین شرایطی باید برقرار باشد. اگر ۲۰ درصد قیمت تمام شده کالا به خاطر واردات باشد با ارزانتر دادن قیمت‌آن حداکثر ۲۵ درصد کاهش می یابد(با فرض دلار مجانی!)
جمعبندی ۲تا مطلب دولت چقدر می‌تواند با کاهش قیمت ارز قیمت‌کالا را پایین بیاورد؟
من احساس می‌کنم اصلاً با این سوبسید های ارزی برای تولید کننده امکان پایین آوردن قیمت کالا وجود ندارد؟
سلام جناب دكتر قنندي
مي خواستم نظر تون رو در مورد اين مقاله بدونم تا اينجا كه من نوشته هاي شما رو دنبال كردم اعتقادي به تقويت ريال در مقابل دلار نداريد ولي اين مقاله حرف از دلار 1500 توماني ميزنه اگه ممكن هست نظرتون رو مي خواستم بدونم
http://www.jahannews.com/vdcgwq9xyak9ny4.rpra.html
آقای هدایتی:
اصلا همچو چیزی که دولت با دلار ارزانتر بتواند تورم را کنترل کند مزخرفی بیش نیست. چون دلار گران شده و تورم درست شده اینها چوب دست گرفته اند که دلار را با چوب ارزان کنند که تورم کاهش یابد. جهان سوم یعنی همین.
اصل را گذاشته اند به قیمت چسبیده اند.
آقای حصاری:
تا وقتی تحریم هست دلار همین است که هست و این قیمت هم ارزا ن به نظر می رسد.
این حرفی که این لینک زده که چون پیمانکار دوام نمی آورد پس دلار ارزان می شود جوک است.
ارسال یک نظر