بدترین سیاست ارزی، سیاستی است که به دونرخی شدن ارز منجر می شود. دونرخی شدن ارز به معنی دسترسی عده ای به ارز ارزانتر و عدم دسترسی دیگران به آن ارز ارزانتر است. همین باعث رانت می شود. خوشا به حال آنانکه دسترسی به ارز دولتی دارند. صرافی را در نظر بگیرید که می تواند ارز دولتی به قیمت 1065 تومان بخرد و به قیمت 1165 تومان بفروشد. حدود ده درصد سود روزانه بر روی سرمایه چیزی نیست که سرمایه گذاران خارجی در خوابشان هم بتوانند ببینند. (مثلا خرید اوراق قرضه سی ساله امریکا سود سالیانه 4.5 درصد می دهد.) اگر یک صراف بتواند یکصدهزار دلار ارز به صورت روزانه دریافت کند، می تواند به صورت بالقوه حدود یک میلیون تومان در یک روز سود کند.
با توجه به اینکه حدس من این است که دولت دهها میلیارد دلار در طول یک سال به بازار تزریق می کند، رانت ناشی از تفاوت قیمت ارز به صورت بالقوه هزاران میلیارد تومان میشود. چنین رانتی هم از عدالت به دور است و هم خلاف عقل است.
با توجه به اینکه حدس من این است که دولت دهها میلیارد دلار در طول یک سال به بازار تزریق می کند، رانت ناشی از تفاوت قیمت ارز به صورت بالقوه هزاران میلیارد تومان میشود. چنین رانتی هم از عدالت به دور است و هم خلاف عقل است.
۳ نظر:
...می تواند بالقوه روزی ده میلیون تومان سود کند
می تواند ده میلیون باشد کما اینکه من الان میشناسم افرادی رو که کارشون این هست
و اگرچه دولت برای مردم عادی شرایطی مثل سقف و بلیط سفر و پاسپورت گذاشته، اما خریدبلیط ارزان اتوبوس به اطراف ایران و به تعداد تمام اعضای خانواده بیزینس پرسودی را برای افراد ایجاد کرده
هرنفر 2000 دلار
5 نفر فامیل و پاسچورتشون
5 بلیط 80 تومنی
سود حاصل از فروش دلار هر نفر 200هزار تومان منهای 80 هزارتومان
5 نفر میشود روزی 600 هزارتومان مثل آب خوردن
من شخصا میشناسم این افراد رو
آیا در کشوری مثل ایران راه دیگری بود که همچنان ارز دولتی باشد ولی دونرخی نشود؟
دولت می تواند به جای دونرخی کردن ارز را به قیمت بازار آزاد (هر چه که باشد) بفروشد. البته اینها شاید می خواهند که ارز دونرخی باشد تا خودشان رانت خواری کنند.
ارسال یک نظر